Przemiana. Mściciele

Makabryczne znalezisko, tajemnicza organizacja i amatorskie śledztwo, które wymyka się spod kontroli...

Ryszard Woźniak, emerytowany księgowy i wdowiec, podejmuje pracę w firmie WeCare jako dog walker. Pieski zamożnych warszawiaków mają różne potrzeby i charaktery, ale Ryszard ma plan, jak zorganizować sobie pracę. Sprawy się komplikują, gdy jeden z nich zwraca na trawnik ludzki palec, bez wątpienia prawdziwy. Co robić? Wezwać policję? Ryzykować utratą z trudem znalezionej pracy? Zdeterminowany senior z pomocą czternastoletniego sąsiada o pseudonimie Jamochłon odkrywa kolejne tajemnice. To daje początek szalonej przygodzie, w której nie da się uniknąć kłopotów. Czy samotny staruszek z psim oddziałem u boku rozwiąże zagadkę? I czy dzięki śledztwu odkryje coś więcej - może nawet nowy sens życia?

FRAGMENT KSIĄŻKI Ryszard spojrzał na zegarek. Była siódma pięćdziesiąt, rozmowa o pracę miała rozpocząć się o dziewiątej, więc uznał, że powinien wychodzić. Usiadł na pufie w przedpokoju, starannie zawiązał buty. Spojrzał w lustro. „Tak, trudno, lepiej nie będzie", pomyślał. Torba, telefon, klucze. Torba, telefon, klucze, tak, sprawdził. Zamykając drzwi, wyliczał w głowie swoje mocne strony: miał doskonałe kwalifikacje, był elastyczny, doświadczony, pracowity, dyspozycyjny, w zasadzie wydawał się idealnym kandydatem na to stanowisko. A jednak była jedna rzecz, która niepokoiła go w kontekście nadchodzącego spotkania. Jedna rzecz, która mogła zostać uznana za jego słabą stronę, za niedogodność, może nawet przeszkodę w zatrudnieniu. Ryszard Woźniak miał siedemdziesiąt osiem lat.

BIOGRAM

Amelia Jabłońska Lubi lepić pierogi, jeździć rowerem po mieście i słuchać smutnych piosenek. Zawsze marzyła o napisaniu książki. Przemiana to jej debiut.

***

Są w tej książce rzeczy, których się spodziewałam - humor, zagadka kryminalna i interesujący bohaterowie. Jest też coś, co mnie mile zaskoczyło - empatia i prawie czułość, z jaką autorka pochyla się nad swoim bohaterem, jego emeryckim życiem i cichą żałobą. A do tego są pieski - wiadomo, że z pieskami wszystko jest lepsze. To jedna z tych powieści, które dostarczają czytelnikowi dużo więcej emocji, niż się spodziewa. ANETA JADOWSKA

To bardzo psia książka, zaś Alexis, Pavarotti, Carlos, Mieczysław i Gołota to prawdziwe, pełne życia osobowości. Jest to równocześnie opowieść o tym, jak to jest nie pasować do świata, a jednak czerpać z życia głęboką radość. Moje serce psiarza bardzo się cieszy, że powstają takie powieści. RADEK RAK

To dokładnie taka historia, którą czyta się z zapartym tchem, ale której nikt z nas nie chciałby przeżyć osobiście. RAFAŁ KOSIK