„Aria: awaria". Studia o arii operowej. Studia Komparatystyczne
Tytuł tomu nie tylko odsyła do wiersza Stanisława Barańczaka Aria: awaria z Chirurgicznej precyzji (1998) oraz ostatniego z rozdziałów, które składają się na tę książkę, lecz także podkreśla nieoczywisty status arii. To operowy szlagier, centralny punkt scen i aktów, fragment najbardziej rozpoznawalny, ale i specyficznie awaryjny, skoro potrafi przyćmić pozostałe elementy operowej struktury. Potraktowanie arii jako autonomicznej jednostki, dla potrzeb rozmaitych porównań możliwej do wyabstrahowania z całości , prowadzi do odczytań podążających niejako wbrew głównemu nurtowi praktyki interpretacji opery - jako dzieła integralnego. Poszczególne rozdziały zestawiają ze sobą arie i śpiewających je bohaterów z dzieł odległych stylistycznie, choć o podobnej tematyce, arie różnotematyczne, a jednak pełniące zbliżone funkcje w różnych operach, przepojone analogicznymi afektami lub też wykorzystywane jako podstawa innych dzieł muzycznych i literackich. W kalejdoskopie zbliżeń aria okazuje się szczególnie wdzięcznym obiektem zachwytów słuchaczy i analiz literackich.
Rozdziały składające się na publikację są obszernymi studiami interpretacyjnymi, podbudowanymi szerszymi kontekstami teoretycznymi i historycznymi, stanowiąc równocześnie formę ujęć komparatystycznych. (...) Wartością książki jest nie tylko możliwość zapoznania się z interpretowanymi cechami arii, ale także prezentacja nowych ujęć badawczych, co w przypadku wciąż rozwijających się subdyscyplin w polskiej nauce - operologii i librettologii - jest bardzo ważne. Książka „Aria: awaria ". Studia o arii operowej to bardzo cenna publikacja, sprawiająca satysfakcję czytelniczą nie tylko odbiorcom zainteresowanym operą.
Z recenzji prof. dr hab. Anny Wypych-Gawrońskiej
Podstawową wartością monografii jest spojrzenie na jeden wybrany aspekt dzieł operowych - arię. Mogłoby się to wydawać ograniczeniem problematyki, jednak w ujęciu Autorki aria okazuje się kluczowym elementem opery, umożliwiającym dokonanie wielu analiz i interpretacji o charakterze porównawczym. Fascynujące są te interpretacje, pokazujące rozmaite sposoby funkcjonowania arii w poszczególnych obiegach kultury; nie sposób nie zachwycić się erudycją Autorki, znawstwem opery i jej kontekstów. Tę wartość publikacji doceni z pewnością każdy czytelnik, niezależnie od jego wykształcenia czy profilu zawodowego.
Z recenzji prof. dra hab. Ryszarda Daniela Golianka