Czerwona michalina
To dzięki niej budowano w Łodzi mieszkania z łazienkami. Starała się interweniować w kwestii zatrudnienia kobiet. Warunki w fabryce włókienniczej znała z autopsji i zdawała sobie sprawę z tego, jak ciężka była praca w „przemyśle lekkim"...
Choć Michalina Tatarkówna-Majkowska była ważną postacią w dziejach powojennej Łodzi, dotąd niewiele wiadomo było o jej życiu prywatnym, osobistych poglądach politycznych i społecznych. W książce Czerwona Michalina autor opisał rodzinę Tatarkówny-Majkowskiej, prześledził także jej działalność publiczną. Analizując bogate archiwa dokumentów partyjnych, ukazał jej awans partyjny i społeczny po 1945 roku, kiedy kierowała Komitetem Wojewódzkim PZPR, a potem Komitetem Łódzkim PZPR. Zwrócił także szczególną uwagę na zachowanie towarzyszki Tatarkówny-Majkowskiej w trakcie burzliwych lat 1956-1957, gdy odcięła się od swojego stalinowskiego rodowodu. Interesującym elementem książki jest jej postawa podczas protestów w Łodzi, opis wpływu, który wywarła na postrzeganie strajków. Kariera robotnicy fabrycznej, która po wojnie rządziła drugim co do wielkości miastem Polski, do dziś intryguje.
Książkę ilustrują unikalne zdjęcia.