Dworzec Warszawa Główna 1931-1945 i międzywojenna linia średnicowa
Budowa kolejowego Dworca Głównego i zelektryfikowanej linii średnicowej to największa inwestycja komunikacyjna międzywojennej Warszawy. Dzięki wprowadzeniu nowoczesnych, do tamtej pory niestosowanych na PKP rozwiązań inwestycja ta wpłynęła na rozwój całego polskiego kolejnictwa. Dworzec, budowany według najnowszych technologii, miał być największym i najnowocześniejszym obiektem tego typu w Polsce. Choć przed wybuchem II wojny światowej nie udało się go ukończyć i oddać do eksploatacji oraz zrealizować docelowej koncepcji czterotorowej linii średnicowej, wykonane prace na zawsze zmieniły krajobraz komunikacji w stolicy i wpłynęły na bezprecedensowy rozwój podwarszawskich miejscowości.
Publikacja oprócz przybliżenia dziejów tej inwestycji zawiera ponad sto archiwalnych fotografii, ukazujących kolejne etapy budowy dworca, stacji Warszawa Główna i linii średnicowej oraz kilkanaście planów i rysunków, obrazujących zamierzenia projektantów i architektów. Przedstawia również ówczesną organizację ruchu pociągów i niepublikowane dotychczas, szczegółowe dzieje obiektu w czasie wojny. Opisuje także historię rozbiórki ruin dworca i ponownego uruchomienia odbudowanej ze zniszczeń wojennych warszawskiej „średnicy".
Dziś trudno sobie wyobrazić Warszawę funkcjonującą bez linii średnicowej, natomiast wysadzony w powietrze na przełomie 1944 i 1945 roku Dworzec Główny został niemal całkowicie zapomniany. Czas więc o nim przypomnieć!