Poznać swój grzech i Boże miłosierdzie. Pierwszy tydzień „Ćwiczeń duchowych" św. Ignacego Loyoli. Duchowość ignacjańska

Niewypowiedziana łaska Chrystusa dała nam większe dobra niż te, których nas pozbawiła zawiść demona.

Św. Leon Wielki

Opublikowane w książce teksty szczegółowo analizują treści pierwszego tygodnia Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli. Punktem wyjścia dla tego etapu ignacjańskich rekolekcji jest pytanie o przyczyny braku wewnętrznej wolności, tak potrzebnej do odwzajemniania Bożej miłości i wybierania jedynie tego, „co nam więcej pomaga do celu, dla którego jesteśmy stworzeni" (ĆD 23). Jak podkreśla św. Ignacy, ostateczną przyczyną braku owej wolności jest grzech. Stąd kolejne rozmyślania pierwszego tygodnia pomagają rekolektantowi w poznaniu istoty grzechu i stopnia swojej grzeszności. Jednak samo poznanie przyczyn braku wolności nie czyni jeszcze człowieka wolnym. Potrzebuje on większej łaski: doświadczenia Bożego miłosierdzia, przebaczenia i wyzwolenia z niewoli grzechu. To właśnie Chrystus umierający za nas na krzyżu czyni nas prawdziwie wolnymi. Tylko Jezus Miłosierny przywraca nam wolność dzieci Bożych.

Książka, która ukazuje się w Roku Świętym ogłoszonym przez papieża Franciszka Rokiem Nadziei - nadziei pokładanej w Jezusie Miłosiernym - jest wyjątkowym komentarzem do tego wielkiego jubileuszu. W Manresie bowiem św. Ignacy Loyola głęboko doświadczył, że źródłem nadziei jest bezgranicznie miłosierny Jezus Chrystus. W naszych czasach przypomniał to także św. Jan Paweł II, który podczas ostatniej wizyty w Polsce mówił, że „Bóg jest bogaty w miłosierdzie", a „dla człowieka nie ma innego źródła nadziei, jak miłosierdzie Boga".