Ślepota umysłu Autyzm a teoria umysłu

W książce Ślepota umysłu Simon Baron-Cohen opisuje model ewolucji i rozwoju umiejętności czytania umysłu.
Według autora wykorzystujemy tę zdolność niemal bez przerwy, bez wysiłku, automatycznie i zazwyczaj nieświadomie.
W ten naturalny sposób interpretujemy zachowania społeczne i komunikację, przewidujemy je i w nich uczestniczymy.
Spotykanym ludziom przypisujemy stany umysłu, takie jak myśli, pragnienia, wiedza czy intencje.
Z wieloletnich badań Baron-Cohen wyciąga wniosek, że dzieci z autyzmem przejawiają „ślepotę umysłu", która jest wynikiem wybiórczych deficytów w czytaniu umysłu.
Dla osób z ASD fragment rzeczywistości dotyczący stanów i zamiarów innych ludzi jest w dużym stopniu niedostrzegalny.
Baron-Cohen prezentuje teorię opartą na danych z psychologii porównawczej, psychologii rozwojowej oraz neuropsychologii.
Dowodzi, że specyficzne mechanizmy neuropoznawcze wykształcone w toku ewolucji pozwalają nam czytać umysły innych osób, wyciągać wnioski z ich zachowania, interpretować znaczenie spojrzeń i dekodować informacje zawarte w „języku oczu".